De aanvraag van Het Nieuwe Instituut gaat over een zeer interessant onderwerp: hoe kijkt de mens naar kunst en heeft de manier van tentoonstellen hier invloed op?
Art On Display 1949 – 69
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”4.6.0″ _module_preset=”default”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”4.6.0″ _module_preset=”default”][et_pb_text _builder_version=”4.6.0″ _module_preset=”default” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]Art On Display 1949 – 69 behandelt de relatie tussen kunst, architectuur en publiek. De tentoonstelling onderzoekt de manier waarop we naar kunst kijken en hoe deze gepresenteerd wordt. De kunst van het tentoonstellen wordt zelden erkend als zodanig. Het publiek is zich vaak niet bewust van deze bemiddeling. Met Art On Display 1949 – 69 wil Het Nieuwe Instituut bezoekers kennis laten maken met de werking van museologische praktijken en de rol die architectuur hierin speelt. Curatoren zijn Penelope Curtis, Museum Calouste Gulbenkian, Dirk van den Heuvel, Jaap Bakema Study Centre en Het Nieuwe Instituut.
Art On Display 1949 – 69 brengt enkele van de meest vooruitstrevende, naoorlogse tentoonstellingsontwerpen van architecten voor het eerst samen aan de hand van 1:1 reconstructies. Met tentoonstellingsontwerpen van Carlo Scarpa, Franco Albini en Franca Helg, Lina Bo Bardi, Aldo van Eyck en Alison en Peter Smithson worden verschillende manieren om naar kunst te kijken naast elkaar geplaatst. De kunstwerken zijn afkomstig uit de verschillende collecties van het Museum Calouste Gulbenkian. De Modern Collection wort beschouwd als de meest complete moderne hedendaagse Portugese kunstcollectie ter wereld.
Jo Taillieu
Omdat de tentoonstelling een historische invalshoek heeft met reconstructies van fragmenten van tentoonstellingen uit de periode 1949 – 69 is het belangrijk om het project te ontwikkelen met oog op de eigentijdse betekenis van deze reconstructie. Het Nieuwe Instituut heeft daarom voor het ontwerp van Art On Display 1949 – 69 een eigentijdse ontwerper met een sterke visie aangetrokken. Een ontwerper die in het veld herkend wordt als een interessant en uitdagend auteur: architect Jo Taillieu. Jo Taillieu is uitgenodigd om een nieuwe interpretatie van de tentoonstelling te realiseren waarbij enkele fragmenten van de reconstructies en de bijzondere bruiklenen een essentiële plaats innemen.
Reconstructie van het van Sonsbeek Paviljoen van Van Eyck
Voor het paviljoen in Sonsbeek ontwierp Van Eyck een elementaire structuur, bestaande uit zes paralelle, uit betonblokken opgetrokken muren, die hij bewerkte tot een verrassend rijk, doolhofachtig interieur door halfronde nissen en apsissen aan te brengen in de rechtlijnige structuur. De sokkels waarop de beelden werden geplaatst, waren gemaakt van dezelfde gemetselde betonblokken. Dit gaf een gevoel van homogeniteit dat het bouwwerkt en zijn “bewoners” – de kunstwerken – als het ware tot één samenhangende omgeving maakte. Het was de bedoeling de bezoeker een bijna spontane ontmoeting te laten ervaren met de tentoongestelde werken. Voor de eigentijdse interpretatie van het van Sonsbeek paviljoen van Van Eyck heeft Jo Taillieu als het ware met een appelboor een uitsnede gemaakt, zodat de bezoeker, net als in het originele ontwerp het gevoel heeft op straat te staan en daar een spontane ontmoeting met kunst te hebben.
Een gedeelte van de cirkel zal uit houtstructuren bestaan om zo de bemiddeling die met de kijker plaatsvindt voelbaar te maken. Het andere deel van de cirkel zal het metselwerk benaderen en zo de structuur van het paviljoen nabootsen. Ook de sokkel in de cirkel heeft deze gemetselde betonstructuur.
Voor de realisatie van het fragment van het paviljoen vraagt Het Nieuwe Instituut een financiële bijdrage van 5.000 euro aan bij de Fleur Groenendijk Foundation. Hiermee kan de tentoonstelling de radicale architectonische benaderingen van tentoonstellingmaken aan een groot publiek tonen. De iconische reconstructies, en het eigenzinnig en eigentijds nieuw ruimtelijk ontwerp van architect Jo Taillieu in combinatie met de unieke kunstbruiklenen maken van Art On Display 1949 – 69 een “must see”. De steun van de Fleur Groenendijk Foundation is dan ook onmisbaar om deze actuele, verdiepende en verrassende tentoonstelling te realiseren.
Meer informatie over deze mooie tentoonstelling van Het Nieuwe Instituut.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]