[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.0.47″ custom_padding=”0|0px|37.9167px|0px|false|false”][et_pb_row _builder_version=”3.0.48″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” custom_padding=”0|0px|18.95px|0px|false|false”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.0.47″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_text _builder_version=”3.12.2″]
Chunyang Chang wil graag in Rotterdam het interieur van een appartement van slechts 18 m2 op ware grote nabouwen om te kijken hoe klein dat is en om te kunnen ervaren hoe het is om in zo’n appartement te leven. Het voorbeeld appartement komt uit het Lu Xian Dong project dat zijn werkgever bouwt in de stad Shenzhen in het zuiden van China.
De geschiedenis van deze streek is heel bijzonder. Tot 1997 was het een handelsstad met ca. 30.000 inwoners aan de landzijde van de Engelse kroonkolonie Hong Kong. Het is het jaar waarin deze zeer succesvolle handelskolonie werd overgedragen aan China. Direct daarna, in 1980, werd Shenzhen tot China’s eerste Special Economic Zone (SEZ) uitgeroepen wat het begin is geweest van een enorme transformatie van de streek. Behalve een succesvolle groei van verschillende industrieën heeft Shenzhen één van de grootste containeroverslag havens van de wereld, heeft Shenzhen één van de grootste en succesvolste hightech campussen van de wereld en is Shenzhen één van de grootste financiële centra van China en de wereld geworden. Shenzhen heeft in 2015 een GDP van 291 miljard usd. Volgens de officiële Chinese statistieken van 2015 heeft de stad dan 10.778.900 inwoners en meer dan 18 miljoen in de hele megalopolis van ca. 2.000 km2. De statistieken houden 5.300 inwoners/km2 aan.
De woningbehoefte in de miljoenenstad Shanzhen is enorm, in eerste plaats als gevolg van de economische groei en de vele (buitenlandse) productiebedrijven die zich nog steeds in de regio vestigen. Vanzelfsprekend leidt dit tot grote prijsstijgingen van de woningen. Dit is een marktprincipe waar weinig aan te doen is maar het is echter niet de enige reden waarom de behoefte aan woonruimte zo exorbitant stijgt. Behalve de reëel behoefte aan woonruimte is er nog een andere reden voor de overspannen woningmarkt. De mensen in China zien het kopen van woningen als een veilige belegging en doen dat dan ook massaal. Ook als ze al een woning hebben om in te leven kopen ze, zodra ze dit kunnen, een tweede of derde woning. Veel van deze woningen blijven vaak leeg staan, ondanks het enorme woningtekort. Met als gevolg krapte op de woningmarkt en grote prijsstijgingen.
Om speculatie tegen te gaan heeft de Chinese overheid inmiddels wetgeving die de minimum oppervlakte van appartementen voorschrijft en de positie en omstandigheden bepaalt waar wel en niet ontwikkeld mag worden. Ook hebben diverse grote steden verscherpte regels die de aankoop van woningen reguleren waardoor de overheden hopen de woningmarkt tot rust te brengen. Zo heeft Shanghai het bedrag dat aanbetaald moet worden voor woningen verhoogt van 40% naar 50 tot 70% als het om de aankoop van een tweede of derde woning gaat. Dat de enorme stijgingen van de huizenprijzen kunnen leiden tot bizarre omstandigheden bleek toen in Shanghai van juli tot augustus 2016 de huizenprijs in 1 maand met 13,6% steeg. Enkel het gerucht dat stad de regels zo zou aanscherpen waardoor het lastig zou worden voor huishoudens om meer woningen aan te kopen als ze al 1 of meerdere woningen in hun bezit hebben, leidde tot lange rijen voor het echtscheidingskantoor omdat men als twee niet getrouwde personen de kans hoger achtte om nog een meerdere huizen aan te kunnen kopen.
Hoe groot de nood in Shenzhen is blijkt uit een artikel uit de Guangzhou Daily van 26 september 2016. Een ontwikkelaar bood in het Nanshan District in Shenzhen een 9-tal appartementen aan in een verbouwd hotel met een oppervlakte van slechts 5.73 tot 7.48 m2. De ‘Pigeon Cage Apartments’, zoals ze door de pers genoemd werden, hadden een prijs van 150.000 yen/m2 oftewel 22.500 usd/m2 en waren in 1 ochtend uitverkocht. De appartementen bestaan uit een kast waar een bed uitgeklapt kan worden, een wc en een klein keukenaanrecht, een bureau met een stoel.
Nadat de Municipal Land Committee had uitgesproken het geval te zullen gaan onderzoeken omdat volgens de Chinese landelijke wetgeving voor appartementen gebouwen, de minimale afmeting van een appartement niet onder de 22 m2 mag zijn, bleek dat het om een publieksstunt te gaan waarmee de ontwikkelaar de problematiek van de huizenmarkt extra onder de aandacht wilde brengen. De verkoop was echter geen stunt die heeft daadwerkelijk plaats gevonden. Vanwege het feit dat het hier om een verbouwing ging zou de ontwikkelaar niet strafbaar zijn.
Een appartement van 18 m2 is drie keer zo groot als een appartement van ca. 6m2, maar nog steeds minder dan 22m2. Hoe dat precies zit met de lokale wetgeving dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het echt niet groot is. Het Lu Xian Dong project zegt 150.000 m2 aan oppervlakte te hebben. Dat zijn een heleboel appartementen met een heleboel bewoners. Als architectuur ergens een rol kan spelen om het wonen aangenaam te maken, dan is het wel in dit soort projecten.
Dikkie Scipio
Kwartaal 4, 2017
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]